وقتی میکروب به بدن حمله می کند،گلبول های سفید او را محاصره می کنند.تا نگذارند وارد بافت های بدن شده و آسیب برساند،در محل این مقابله درد ،سوزش وتورم بروز می کند.این درد وسوزش هشدار ودستوری است که بدن را از کاری که موجب موفقیت میکروبها می شود باز می دارد وبه مقابله با میکروب وادار می کند اما گاهی میکروب یا ویروس بدون ایجاد هر گونه عوارض با فریب دستگاه ایمنی بدن باعث غافلگیری ومرگ بدن می شوندمثل ویروس ایدزکه در ابتدا هیچ علامتی ندارد وبه مرور با عفونی کردن بدن در نهایت باعث مرگ می شود.منکر یک میکروب است اگر مهار نشود وارد بافت جامعه می شود وبه جامعه آسیب می رساند.
وقتی بدن نیاز به آب پیدا می کند وکمبودآب ممکن است به بدن ضرر برساند سلول های بدن نسبت به این نیاز واکنش نشان می دهند وشبکه اعصاب با هشدارهایی به صورت عطش به بدن دستور نوشیدن آب را میدهد.معروف مثل آب است که برای ادامه حیات جامعه ضروری است.
اگر دستور وهشدار مقابله با میکروب به صورت دردوسوزش صادر نشود بدن غافلگیر می شود ومیکروبها پیشروی می کنند واو را از پا در می آورند.اگر دستور هشدار نوشیدن آب به صورت عطش بروز نکند بدن غافلگیر شده وبه خاطر کمبود آب می میرد.جامعه هم یک موجود زنده است اگر گلبول های مقابله با میکروب یا سلول های هشدار دهنده نیاز آب در جامعه وجود نداشته باشد جامعه به نابودی کشیده می شود.